10 Chart Afgański
Charty afganskie - zwane również Tazi, to bardzo stara rasa psów,pochodzaca z gór afganistanu. Afgany używane były do polowań min. na wilki, lisy, a nawet gazele. Do Europy trafila dopiero w XX wieku, ponieważ afgańczycy zabraniali wywozu afganów z kraju.
Jes to rasa o bardzo orientalnym wyglądzie. Długim jedwabistym włosie na głowie, uszach, bokach i łapach. Na grzbiecie włos szorstki zwany siodełkiem. Niektóre osobniki posiadają tzw. kozią bródkę. Szata wymaga starannej i systematycznej pielęgnacji.
Afgan jest niezależny, cichy i nieklopotliwy, jest typowym wzrokowcem, ma bardzo rozwinięty instynkt łowiecki. Charty Afgańskie doskonale sprawdzają się w psich sportach takich jak agility, jak również coursingi.
Wzorzec FCI
Kraj pochodzenia: Afganistan
Patronat: Wielka Brytania.
Wrażenie ogólne: łączy wrażenie siły i godności z szybkością i wytrzymałością. Głowa dumnie noszona.
Charakterystyka: Orientalny wyraz jest typowy dla rasy. Spojrzenie afgana jest przenikliwe.
Temperament: Dostojny i powściągliwy, z pewną dozą rezerwy.
Głowa: Czaszka długa, niezbyt wąska z wydatnym guzem potylicznym. Kufa długa z chwytnymi szczękami, stop czołowy nieznaczny. Głowa o dobrze wyważonych proporcjach, ozdobiona czubem długich włosów. Nos pożądany czarny, u jasno umaszczonych psów dopuszczalny wątrobiany.
Oczy: Pożądane ciemne, choć przy jasnej maści kolor złocisty również jest dopuszczalny; prawie trójkątne, lekko skośne.
Kufa: szczęki silne, uzębienie kompletne i regularne, zgryz nożycowy, tzn. siekacze górnej szczęki ściśle zachodzą na siekacze żuchwy. Zgryz cęgowy tolerowany.
Szyja: Długa i silna, z głową noszoną wysoko.
Kończyny przednie: Łopatki długie, ukośne, dobrze związane z grzbietem, silne i dobrze umięśnione, lecz nie przesadnie muskularne. Kończyny przednie proste o mocnej kości, oglądane od przodu tworzące prostą linię z łopatkami. Łokcie przylegające do klatki piersiowej, nie odchylone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Tułów: Grzbiet prosty, średniej długości, dobrze umięśniony, lekko opadający ku tyłowi. Lędźwie proste, szerokie i raczej krótkie. Kości biodrowe dość wydatne, szeroko rozstawione. Żebra wysklepione, klatka piersiowa głęboka.
Kończyny tylne: Silne, dobrze ukątowane. Udo długie, podudzie raczej krótkie. Wilcze pazury mogą być usuwane.
Łapy: Przednie - silne i bardzo duże, długie i szerokie, pokryte długim, delikatnym włosem, palce wysklepione. Śródręcze długie i sprężyste, opuszki dobrze wsparte na podłożu. Tylne łapy - długie, lecz nie tak szerokie jak przednie, również pokryte długą delikatną sierścią.
Ruch: Płynny i sprężysty, dystyngowany.
Ogon: Nie za krótki. Nisko osadzony, zakończony pierścieniem. W ruchu noszony wysoko. Nieznaczne pióro.
Szata: Włos długi, w dotyku bardzo delikatny, okrywający przód, boki, tułów oraz przednie i tylne kończyny.
U dorosłych psów na grzbiecie od kłębu ku tyłowi tworzy się siodło z krótkich i bardzo zwartych włosów. Na głowie od czoła ku tyłowi włosy długie, tworzące wyraźny czub jedwabistych włosów. Kufa pokryta krótkim włosem. Uszy i kończyny dobrze owłosione. Śródręcza mogą być słabo owłosione. Szata musi być pozostawiona w stanie naturalnym.
Maść: Wszystkie kolory dopuszczalne.
Wzrost: Idealny dla psów 68-74 cm, dla suk 63-69 cm.
Wady: Każde odstępstwo od cech podanych powyżej powinno być traktowane jako wada. Surowość, z jaką wada jest traktowana powinna zależeć od stopnia jej nasilenia.
Uwaga: Psy powinny mieć dwa normalnie rozwinięte jądra umieszczone w mosznie.
Opublikowano przez: Ewelina Przystupa
Data publikacji w serwisie: 2007-08-31
